Przewartościowanie a może nawet reset

W moim ogrodzie zrobiło się bardzo wiosenne, zostawiony praktycznie sam sobie,  z moją nikłą ingerencją (notoryczny brak czasu) - cieszy mnie takim widokiem i zapachem.

 Fiołek leśny upodobał sobie miejsce pomiędzy sosnami, paprociami, funkiami i rododendronami - taki maleńki ale pachnie cudnie.

 Cebule hiacyntów z wielkanocnych wyprzedaży sadzone jesienią, nie kwitną tak obficie w następnych latach ale mnie nawet bardziej podobają się te mniejsze kiście kwiatów. Pierwsza z moich magnolii też już obsypana kwiatami no i wreszcie ciepło :)

Wiosna to czas na większe porządki - ostatnio poddaję rewizji niektóre z moich pomysłów dziewiarskich -  - ruchy w szafach z zimowych na letnie ubrania bardzo w tym pomagają. Coraz częściej przekonuję się, że niektóre pomysły trzeba poddawać próbie czasu tzn.: nie robić na wariata, bo właśnie mi się spodobało i muszę to mieć. Niekiedy sam wzór bez opisu kusi by się z tym zmierzyć a efekty takiej działalności leżą w szafie.

bolerko zrobione z nikłej fotki na jakiejś rosyjskiej stronie

Tak też było w przypadku tego bolerka - bardzo mi się podobało, zrobione było natychmiast po zobaczeniu - od trzech lat leży w szafie. Raz w nim byłam, Pan Mąż stwierdził "wyglądasz jak drzewo" - i nie miał na myśli strzelistości drzew. Teraz sama się zastanawiam co ja właściwie w tym widziałam ? ! - wygląda jak wojskowa siatka maskująca - i niby gdzie miałabym w tym chodzić - na polowanie ???
Gdybym spokojnie pomysł poddała próbie czasu prawdopodobnie uniknęłabym prucia i doprowadzania włóczki do stanu, z którego da się wydziergać coś " do noszenia a nie leżenia".

bawełna z jakimś dodatkiem 

Z włóczki powstaje coś podobnego do sweterka, który widziałam u Eguni  wg tego wzoru z moimi przeróbkami :) - wiem nudne i zwyczajne ale przynajmniej do noszenia.

Skończyłam prząść nitki pod czapki więc postanowiłam uprząść trochę nitek do sklepiku, który  traktuję  ostatnio bardzo po macoszemu. Miałam ufarbowaną czesankę Bfl na odcienie terakoty z brązem, powstało prawie 400 m nitki navajo. 

Przypomina mi formy skalne, które ostatnio podziwiałam, tylko tym razem to prawdziwe rudości, pomarańcze z koralem - bardzo ciepła kolorystyka. 

Robię następne skarpetki (wdzięcznościowe) więc dziewiarsko się nie nudzę i poddaję bezwzględnej ocenie następne "trupy" wyciągane z szafy oraz to co mam na etapie projektów - a w tej dziedzinie nastąpiła również olbrzymia zmiana. 

Prawdopodobnie nie uniknę wszystkich wpadek z nietrafionymi projektami, zakupami - szczególnie włóczkowymi i dzianiną nie do noszenia ale będę się starała bo cóż mi pozostało - chyba tylko prucie :)

P.S. Jak zwykle nie dałam rady odpisać na wszystkie komentarze pod ostatnim postem ale bardzo się cieszę jak zostawiacie kilka słów :))

Melancholijnie w strugach deszczu pozdrawiam Was.