Mydło i powidło

W minionym tygodniu z rzeczy zaplanowanych nie zrobiłam nic, remont leży odłogiem, było jednak kilka pilniejszych spraw. Dni zapełnione zajęciami zwykłymi, od czasu do czasu czymś nowym i bardziej ekscytującym niż standardowo czynione rzeczy. Projektujemy z PM grafikę na koszulki odnoszącą się do historii naszego miasta, na razie mamy jeden gotowy wzór i zarys trzech następnych jak będą gotowe to się pochwalę, to całkiem coś innego niż zwykle tu pokazuję:)


A z rzeczy zwykle tu występujących mogę wstępnie pokazać pierwszą rękawiczkę, jeszcze nieprana, świeżo zeskoczyła z drutów. Druga się dzieje, wolno ale pewnie za jakiś czas pokażę parę bo pomimo drobnych szlaczków takie dzierganie mnie odpręża. 

Po całkiem "przyjemnych" hektarach prawych oczek w swetrze dla PM, mam na drutach połacie prawych i lewych oczek w swetrze dla siebie. Będzie rozpinany, jeszcze nie zdecydowałam czy będą guziki czy zamek ale robię tradycyjnie bez cięcia. To dzierganie trochę potrwa bo nuda straszna w tym "szaraku".

Dziewiarsko to tyle w tym tygodniu, za to poważnie się zastanawiam nad umiejętnościami, które tracę. Kiedyś przeczytałam wpis na tym blogu pod tytułem "Niepiśmienni" i nie chodziło o zanik umiejętności zgrabnego ubierania myśli w słowa, a o fizyczny bark umiejętności pisania odręcznego. Właściwie to podejrzewam, że pismo odręczne zanika, nie potrzebujemy go i nie używamy, jedynie co wypisujemy to dane osobowe w jakiś drukach (a to też sporadycznie) , no podpisujemy się. Nikt nie pisze listów, bo łatwiej zadzwonić, nawet życzenia świąteczne przesyłam drogą elektroniczną. Od bardzo dawna nie piszę odręcznie, jedyne co pisałam ręcznie to listy zakupów, nawet pióro kupiłam (całą edukację przeszłam z jednym piórem aż padło), mam atrament w ulubionym kolorze i nie mam czego pisać. W tej chwili edytuję listę zakupów na telefonie bo PM ponoć nie może mnie odczytać - tak sobie myślę, że skoro ja piszę ją w okularach to on powinien ją w nich odczytać ale prawda jest taka, że aplikacja jest wygodniejsza. 

Nie wiem czy powinnam się martwić, zatracaniem umiejętności ręcznej kaligrafii, chyba tak, bo to jednak jakiś zanik. W tej chwili jedynie co piszę ręcznie to opisy mrożonek i słoików z przetworami. 

Nawet chętnie rysowane wzory dziewiarskie przestałam rysować na papierze, o wiele wygodniej i szybciej robię to w komputerze. Specjalnie kupiony zestaw kredek leży w szafie, pomyłki na papierze są bardziej irytujące niż te w komputerze. Może za kilkadziesiąt lat pisanie odręczne będzie sztuką na zasadzie wyszukanej kaligrafii.

Przemyślenia mnie dopadły podczas opisywania słoików z siekaną natką pietruszki :) Często w taki sposób przechowuję drobne ilości ale tym razem zmieliłam tej natki naprawdę sporo bo dostałam naręcze od rodzinnych ogrodników, do tego suszę całkiem sporo mięty. W planach mam zmrożenie posiekanego lubczyku i jesienią zrobię jak co roku pastę a'la kostki rosołowe - trwa całą zimę w lodówce poprawiając smak potraw. Wygląda na to, że nie samą wełną żyję :D

Pozdrawiam Was niedzielnie :)

A' la Marty McFly

Inspiracją do tego swetra był  Chicane z Brooklyn Tweed ale jak to bywa w przypadku mojego PM, wszystko było do zrobienia inaczej. Nawet nie myślałam by kupować wzór bo po co jak i tak z niego nie skorzystam, bo "ma być taki jak ten poprzedni sweter, który zrobiłam". 

Właściwie nie ma co pokazywać bo to połać prawych oczek, dosłownie - tysiące oczek na prawo :) jedynie rękawy się wyłamują z tych gładkich powierzchni ale też dopiero od połowy. Sweter wzorowany na bluzach, które PM gromadzi od lat z różnym skutkiem od tych ulubionych - chodzonych po wydarcie po te nieudane zakupy leżakujące w szafach. Sweter mu się podoba, chociaż już usłyszałam czy będzie taka zima by go założyć bo ponoć bardzo ciepły. 

Mnie, sweter z Brooklyn Tweed oraz moja wersja, przez te rękawy kojarzy się z filmem "Powrót do przyszłości", nawet jak nie jesteście fankami SF to i tak wiecie o co chodzi, bo to taka klasyka jak Gwiezdne Wojny. Główny bohater w jednym z odcinków (drugim:) miał na sobie kurtkę "samo suszącą się", która miała takie "sprężyny" na rękawach.

Nie myślę już o tym swetrze  inaczej tylko jako a'la Marty McFly :)

zdjęcie z internetu 

Włóczka to Karisma z Drops'a  więc dość gruba, przy wykończeniu zamka miałam dylemat co tu zrobić by lewa strona wyglądała równie dobrze jak prawa. Nie mogłam zrobić podwójnego półgolfu bo byłoby grubo a ubrania z nadmiarem wokół szyi PM eliminuje z użytkowania. Postanowiłam wszyć taśmę rypsową ale PM odmówił tych zdobnych w Kapitana Amerykę, Batmana i innych super bohaterów nie mówiąc o wzorkach łowickich i różach. 

Udałam się do pasmanterii celem zakupienia zwykłej taśmy bawełnianej w kolorze szarym w żadnej z 3 odwiedzonych pasmanterii, nie mieli takiej szarości jaką chciałam. Kupiłam kawałek białej celem ufarbowania ale rzuciła mi się w oczy krajka w indiański wzór więc też wzięłam.

Krajka to czysty żywy poliester, sztywna bo stosowana jako wykończenie torebek ale o dziwo PM chętnie na nią przystał bo mu się spodobała. 

Wszycie było dość kłopotliwe, usztywniło przód ale nie tak bardzo jak się obawiałam, wygląda to schludnie, musiałam zamaskować skrócony zamek i przyszyć tak by wytrzymało użytkowanie PM. Sama jestem tą krajką zafascynowana i tak sobie myślę, że przecież mam tyle różnych resztek wełny a zrobienie takiej krajki nie jest wyzwaniem ponad moje siły - to może zamiast parszywego poliestru przemyśleć własną produkcję tasiemek wykończeniowych takich krótkometrażowych :)

Sweter przy rozpiętym półgolfie wygląda trochę radośniej a prawdopodobnie tak będzie noszony więc tym bardziej godne uwagi jest zadbanie o równie naturalne wykończenie co warstwa wierzchnia.

Poprzeczny ściągacz na rękawach robiłam gubiąc żywe oczka a nie doszywając, jest bardzo plastycznie ale pionowy ściągacz już musiałam nabrać z oczek brzegowych. Włóczka to wspomniana Karisma nr 44 ale z dodatkiem włóczki na estońskie koronkowe szale (takiej 100 g - 1200 m) w kolorze antracytu, druty 4 mm.

 PM sweter wypełnia tak jak było to zaplanowane, więc smętnie wyglądający na płasko zdecydowanie nabiera uroku jak posiada wnętrze, do tego stopnia nabiera uroku, że postanowiłam zrobić dla siebie wersję domowego McFly'a :)

Zostało mi trochę włóczki po swetrze dla PM, trochę dokupiłam i teraz będę ogarniać wersję dla siebie ale w tym celu muszę uwzględnić we wzorze wszystkie moje zachcianki co do swetra idealnego - no cóż nie tylko PM wydziwia.

Pełnej słońca niedzieli  życzę Wam :)

Niemoc

Nie chodzi mi o niemoc twórczą bo ciągle coś robię; dziergam, haftuję, rysuję wzory, szlifuję futryny, uczę się nowego sprzętu. Dopadła mnie niemoc w uwiecznianiu, opisywaniu a nawet zdjęć robię coraz mniej. Nie wiem czy to wynik ciepła i zimna serwowanego na zmianę przez aurę  - jak ciepło to jakoś wszystko mi lepiej wychodzi, wystarczy trochę zimna (13 stopni to już dla mnie zimno) i siedzę pod kocykiem jak pokurcz z niechęcią do wszystkiego.

Podczas tych chwil pełnych chęci powstał projekt na nowe rękawiczki, a że nadmiar ciepła był spory to dość szybko zabrałam się za realizację, tym razem druty 1,5 mm, rękawiczki na 80 oczek. Wzór jest składanką różnych wzorów znalezionych w internecie, ja je tylko poskładałam w całość. 

Włóczki to moje 3-nitki w bardzo drobnym rozmiarze, farbowanie naturalne, brąz to orzech włoski a niebieski to indygo. Opiszę dokładniej jak skończę, docelowo mają być z palcami. 

Świeżo zakupione druty miały wadę jedna z metalowych końcówek wypadała, PM radził odesłać ale nim odesłałabym, sklep posłał nowe minęłoby kilka dni a ja tak długo nie mogę czekać:) Więc zabrałam się za wklejenie metalu niestety zanim dopchałam metal do końca, klej zastygł. Mam jeden drut z oszlifowaną końcówką i zupełnie mi nie przeszkadza - nie może mi przeszkadzać jak już tak sobie to uczyniłam :)  

W trakcie ciepła powstały następne totalnie proste skarpety dla syna, z mieszanki bawełny z wełną (Drops). Mieszanka na skarpety przejściowe i do spania idealna jak już wcześniej pisałam jedynie mam zastrzeżenia co do mocy, no ale to nie włóczka z przeznaczeniem na skarpety.

Podczas zimnych dni ukończyłam sweter dla PM, został tylko zamek do wszycia i pewnie pokażę w następnym poście - tylko oby mi się chciało to opisać :)

PM wzbogacił park maszynowy w firmie o nowy sprzęt, drukarkę do koszulek i nie tylko, bo można umieszczać nadruki na drewnie, skórze, szkle a nawet robić zmywalne tatuaże :) Wolne chwile pożera nauka nowych rzeczy zupełnie niezwiązanych z przędzeniem czy dziewiarstwem ale też ciekawych. 

Od ponad miesiąca 2 razy nieśmiało popadało więc dzisiaj pozdrawiam Was z nadzieją na deszcz bo dookoła ściernisko jak w ciepłych krajach.