Wielkie plany

Może tym razem się uda zrealizować wiecznie żywy projekt celtyckiego swetra, jak wszystko dobrze pójdzie to na jesieni będzie :) Tym razem przymiarki już całkiem konkretne, bo poszczególnym kolorom przypisane wagowe ilości przędzy, motek testowy uprzędziony a to co mnie odstraszało poszło w niebyt.

 Odstraszało mnie 14 kolorów do ufarbowania, chociaż już na początku zdecydowałam, że szarości będą z naturalnych run, to i tak pozostawało 11 kolorów i nagle mnie olśniło, że brązy też mogą być naturalne. Pewnie będę musiała niektóre brązy trochę "podrasować" w kierunku rudości inne czerwieni ale to o wiele lepsze niż farbowanie wszystkiego od początku na dodatek, runo o wdzięcznej nazwie La Plata może z powodzeniem zastąpić kolor ecru, na zdjęciu wydaje się żółte ale w oryginale jest kremowe z takim podtekstem więc za ecru może robić. Samo farbowanie jest jak najbardziej przyjemne pod warunkiem, że "tak sobie" farbujemy "co wyjdzie to wyjdzie" gorzej jak mamy konkretną wizję a z farbowania wychodzi coś zgoła innego. O farbiarskich dylematach poczytałam ostatnio u Asi (JotHa) no i muszę przyznać nie mam przepisu na w 100 % satysfakcjonujący efekt farbiarski. Przede mną ponad kilogram wełny do uprzędzenia ale po ostatniej przymusowej przerwie z prawdziwą przyjemnością siadłam do kołowrotka.

Tak więc mam przed sobą perspektywę bardzo przyjemnego zajęcia z oby równie wyśmienitym efektem jak pierwowzór. Druga nieoczekiwana przyjemność jaka mnie ostatnio spotkała prezent jaki zrobiła mi moja mama - stosik lnu. Mama była u znajomej, która latami zbierała różne rzeczy, materiały, nici, włóczki i wszelkie inne dobro, które się przyda. Okazuje się, że zbieractwo przerosło znajomą mamy do tego stopnia, że postanowiła się części rzeczy pozbyć, a że mama haftuje to znajoma ją obdarowała. Takim to sposobem weszłam w posiadanie prawie 10 m bieżących lnu. Nie jest to jakiś specjalny len, czesany ileś razy, zwykłe płótno ale ja i tak jestem zachwycona.  

Od dłuższego czasu przyglądam się pościeli lnianej, cena spora wiec zawsze mówiłam sobie może kiedyś a tu proszę to kiedyś nastało, całkiem inaczej niż sobie wyobrażałam ale nastało :D
Wygląda na to, że będę musiała się przeprosić z maszyną do szycia ale tak się szaleńczo cieszę jakby to był jedwab albo jeszcze coś droższego. Będzie trochę zabawy z poszwami na kołdry bo len ma 140 cm szerokości a moje kołdry 160 cm, będę musiała całe to dobro zdekatyzować ale już przymierzam bawełnianą koronkę, którą mam zamiar ozdobić pościel, bardzo mi się podobają tasiemki do wiązania zamiast guzików więc rozważam jak to technicznie rozwiązać.  Z szyciem poczekam  na wiosnę bo len kocha być suszony na dworze a takie wielkie kawały materiału suszone w domu na rozkładanej suszarce schły by chyba tydzień.

Za to z rzeczy dziewiarskich dzieje się mało może za tydzień postraszę następną parą rękawiczek bo to na razie jedyna rzecz, którą dziergam. Na dodatek znowu mnie dopadła choroba litewskich rękawiczek, to już chyba nieuleczalne jedyne co mnie powstrzymuje przed kupnem tej książki to cena. 

Pozdrawiam Was niedzielnie :)