Ku przestrodze (własnej)

Terroryzuję Was tą torebką już od dawna więc nareszcie mogę ją pokazać tak jak sobie ją wymyśliłam, wyobraziłam i co tam jeszcze :) Ale opowieść nie będzie pełna jeśli nie napiszę dlaczego właściwie powstała. 

Kawał czasu temu postanowiłam wyhaftować materiał obiciowy na siedziska moich starych krzeseł, pierwsza próba okazała się nieudana ze względu na kwadratowy wzór a siedziska to trapezy. Wyhaftowany materiał użyłam do uszycia ozdobnych poduszek, widziała je znajoma i stwierdziła : jaka z tego byłaby świetna torba. 

 Drugie podejście do krzeseł z trafionym wzorem jest w trakcie realizacji ale znajomy męża stwierdził, torba z tego byłaby bardzo elegancka.

 Trzecia osoba, która opowiedziała mi o torbie to żona kuzyna, po wypadzie w góry pełna entuzjazmu opowiadała mi o torbie, którą miała z sobą jakaś turystka. Nawet zdjęcia zrobiła, aby mi zobrazować jak to była świetna torba - torba okazała się tkana na ramie ale jej też bardziej podobała się myśl użycia kanwy w tym celu. Takim to sposobem myśl o uczynieniu sobie torby haftowanej wełnianą przędzą w bogate celtyckie wzory kiełkowała u mnie spory kawał czasu podsycana przez różne osoby.

Aż nastał ten czas kiedy dokumentnie znudzona haftem materiału obiciowego rzuciłam się na realizację torby, wzór miałam obrany dawno (mam zamiar go użyć w swetrze) kolorystyka też miała być żywa w przeciwieństwie to moich upodobań kolorystycznych. Sam haft nie zmęczył mnie a wręcz poszło całkiem sprawnie, jedynie znudził mnie pasek i boki torby niestety najgorsze było przede mną - szycie. 

I teraz następuje tekst ku mej przestrodze : bo szycie było takie jak się spodziewałam czyli wyzuło ze mnie chęć do czynienie czegokolwiek. Najpierw szablony, wymiarowanie, cięcie materiału, cięcie skosów by obszyć sznurek, który jest wypustką po bokach torby. Małe kieszonki, jedna na zamek, główny zamek wpuszczony 3 cm poniżej górnego brzegu torby, wszywanie tego nieszczęsnego sznurka pomiędzy haft, co nijak nie chciało być równe pomimo fastrygi i szpilek, na dodatek łączenie haftu (uchwyt torby) w wyobraźni wyglądające idealnie w rzeczywistości pomimo kilkunastu prób i tak nie jest idealne .

Denerwujące nici, pomimo użycia dwóch kolorów zawsze coś było nie tak i albo wystawało czerwone albo szare, na koniec ręcznie wszywałam wnętrze torby żyłką krawiecką bo nawet użycie czerwonych nici spodu i szarej góry mnie drażniło. Wnętrze rączki miało być haftowane ale następnego paska tego samego haftu bym nie zdzierżyła więc jest tylko czerwony materiał opatrzony, że to się mnie chciało. 

A jak już skończyłam to szycie z tej obiciówki, które mnie tak umęczyło to założyłam torbę na ramię, patrzę na się w lustrze i myślę sobie gdzie to się wybiorę z tą sofą pod pachą :)


Pozdrawiam Was po pełnym mało ciekawych zajęć tygodniu oby nadchodzący był pełen miłych prac.