Robótkowe ADHD

Jakiś czas temu był u mnie post o łapaniu wszystkich "wron za ogon", pięknie sobie wytłumaczyłam tą ciągłą gonitwę za czymś i chęć zrobienia wszystkiego od razu. W tej chwili zaczynam podejrzewać, że jest to stan chorobowy, jeszcze nie wiem czy uleczalny ale terapia by się przydała. W zeszłym roku (około marca) obiecałam ojcu skarpety, a że człowiek jest wybredny i ma ugruntowane upodobania nie do końca miałam się ochotę za nie zabierać. Skarpety powinny być wysokie, bez wzorów wrabianych (bo można się zahaczyć o spodnie nitki) na dodatek najlepiej z wełny lekko podgryzającej. 

Przerabiając resztki trafiłam na dosłownie jedne z ostatnich motków wełny, którą przędłam jakieś 15 lat temu prosto ze strzyży bez czesania i prania. Bardzo żałuję, że nie mam zdjęcia tego runa, był to ostatni zakup od Pani, która wiedziała co to znaczy dbać o zwierzęta. Wełna wygląda na lekko rustykalną ale ojcu to nie będzie przeszkadzało skarpety mają grzać a te będą nawet podgryzać. 

Skarpety a szczególnie takie to rzecz nudna, a szalik z przędzionej szarości jeszcze na kołowrotku i co z tego, że inne rzeczy w trakcie - musiałam zacząć sweter. Ten co to miał być grafitowy a jest w brązie, przerobiłam niecałe 2 motki i pognało mnie dalej. 

Kończę haft materiału obiciowego na drugie krzesło a w międzyczasie nabrałam na druty dziewiarskie drugi rękaw z bambusowego podkoszulka uwalniając druty na żyłce (2,25). Skoro uwolniłam druty to mogę nabrać ściągacz do czapki, którą niedawno narysowałam - w ramach wykorzystywania resztek.

Okazało się, że biel Corriedale, którą uprzędłam do tej czapki jest żółto kremowa w porównaniu z poprzednią niby białą, zupełnie mi to nie pasuje do kolorystyki czapki, to musi być jednak prawie białe. Nic innego mi nie pozostało tylko przerwać przędzenie srebrnych szarości i prząść coś białego.

Wybór padł na resztkę mieszanki jedwabiu z angorą powinno wyglądać to całkiem ładnie taka śnieżna biel z lekkim meszkiem. W tej chwili na szpuli jest już całkiem sporo ale i tak muszę się spieszyć, bo jak skończę wyrabiać rzędami skróconymi główkę rękawa to druty z żyłką będą mi potrzebne by dokończyć podkoszulek.  

Diagnozę postawiłam sobie sama "zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi" :) - taka wersja robótkowego ADHD.
Jedyną rzecz, którą udało mi się skończyć w tym tygodniu to skarpety dla ojca, reszta jest łapana z doskoku i po trochu, a na dodatek mam nowe pomysły.
W tym tygodniu kończy mi się rehabilitacja kręgosłupa więc moja nadpobudliwość też powinna się trochę uspokoić ale kto wie jak często będą nawroty choroby :)

Pozdrawiam Was serdecznie z zimowej scenerii w sam raz na ciepłe skarpety.