Alchemia

Pomimo wieloletnich szkolnych starań (moich i nauczycieli), chemia nigdy do mnie nie dotarła, zamiłowanie do matematyki oraz pochłanianie bez problemu tej wiedzy w niczym nie pomogło - chemia jest mi obca i zupełnie niezrozumiała. Codzienność raczej nie stawia mi wyzwań chemicznych, więc całkowicie obojętna na tę wiedzę żyłam sobie spokojnie do momentu aż przeczytałam o farbowaniu naturalnym, a właściwie nie obejrzałam efektów tego farbowania.

Pierwszy raz od dłuższego czasu znowu poczułam, że czytam coś i nie mam zielonego pojęcia o czym piszą, jakieś tajne "alchemiczne manuskrypty" a czytając : siarczan, węglan zaczynałam odczuwać suchość w gardle. 

Wielokrotnie dawałam upust memu zachwytowi wpisując komentarze dziewczynom, które tak farbowały, mnie też nie ominęły próby nawet całkiem udane dzięki Eguni i marzannie.  

Jakiś czas temu przyszła do mnie paczka, PM zastał mnie siedzącą w zadumie nad zawartością. Patrząc na strunowe torebki z białym proszkiem spytał:  "Mam się zacząć martwić ?" 

Dzięki Aldonie mogę naprawdę pomyśleć o naturalnym barwieniu, obdarowała mnie "białymi proszkami" do takiego farbowania potrzebnymi ale co ważniejsze pisze jak i w jakich proporcjach farbować, zaglądam do niej i wiem czego sypać a czego nie. Farbowanie z wykorzystaniem roślin jest stare jak świat, bardziej praco i czasochłonne, wymaga tej wiedzy "alchemicznej", uzyskane kolory nie są tak trwałe jak ze sztucznych barwników ale efekty tego farbowania zawsze mnie pociągały. 

rączki po tym soku miałam piękne

Wspomniana Aldona pomimo rozlicznych zajęć wykazuje stoicki spokój w kontaktach z moją chemiczną ignorancją :)) Takim oto sposobem zafarbowałam wełnę w owocach bzu czarnego. Aldona sposób opisze dokładnie z proporcjami ja do mojego farbowania nie dałam tylko soli.

już wiem co z tego ma być tylko tego czasu tak mało:(

Runo Corriedale po 30 g dodawanych co godzinę dla uzyskania przejścia tonalnego, widać minimalną różnicę pomiędzy 1 a 3 kłębkiem, zobaczę co będzie po uprzędzeniu (skręt wzmacnia kolor). Mnie kolor się podoba, dla PM jest "zjełczały" - cokolwiek ma na myśli. Teraz myślę o farbowaniu w jagodach ligustru - obym tylko czasu miała pod dostatkiem :))

W ostatnim poście wzbudził zainteresowanie mój wzór na sweter (wykrój krawiecki w naturalnych rozmiarach z naniesionym wzorem do wrabiania). Jest to opcja bardzo ekskluzywna ale nieporęczna przez gabaryt, na dodatek wymagająca już trochę narzędzi. Rysuję taki projekt w Corelu lub Photoshop'ie a to programy, których raczej się nie kupuje do domowych komputerów, na dodatek drukuję na solwencie (drukarka wielkoformatowa) a to też raczej większa rzecz.
Robię za to coś co ułatwia mi dzierganie z bardziej skomplikowanych wzorów bez "gubienia się", nigdy nie dziergam patrząc do książki tylko robię zdjęcie wzoru, dopasowuję w komputerze tak by nie ślepić. Taką kartkę wkładam w sztywną koszulkę na dokumenty z prosto naklejonym paskiem, w trakcie dziergania przesuwam wzór nie gubiąc się podczas dziergania. Jeżeli mam zamiar skomponować sama jakiś wzór to drukuję kratkę i wydzielam potrzebną ilość oczek i w tym obszarze rysuję jakieś wzorki, wtedy mam pewność, że wszystko będzie się zgadzało. Wiem to takie drobiazgi ale wyjątkowo ułatwiają życie dziewiarce :))

Frasia tak mnie ostatnio zmotywowała, że udało mi się skończyć "tureckie" skarpety nie do końca trzymałam się opisu i wzoru z książki są bez ściągacza, pięta i stopa po mojemu .

Pięta robiona rzędami skróconymi ale w dwóch kolorach nie do końca wygląda tak jak bym sobie życzyła ale tak to jest jak się wszystko zmienia i testuje :)) To pierwsze skarpety z książki, które są na styk nawet myślę, że trochę za krótkie i to nie przez moje zmiany góra jest co do oczka książkowa. 

Pierwszy raz mam też taką rozbieżność w kolorystyce, do tej pory mniej więcej układ kolorów mi się zgadzał - nie przeszkadza mi to ale intryguje. Czesanka była podzielona na 4 pasma po 25 g - układ kolorów w skarpetach dla mamy się zgadza a w moich nie. Chyba o jedne skarpety za dużo :))

Pozdrawiam Was serdecznie życząc miłej niedzieli :)