Odmowa współpracy

Po 10 latach udanej współpracy z dnia na dzień tak bez wypowiedzenia, ostrzeżenia odmówił współpracy - mnie nic nie przeszkadzało,  nie miałam żadnych zastrzeżeń to "on" się postawił.
No tak jak się domyślacie.... Nikonowi "rozum nie wrócił" - jak pięknie życzyła mu Fouzune i trza było nabyć nowy.
Nowy aparat niby "amatorski" ale kasa za niego "profesjonalna", na nowo trzeba uczyć się obsługi - same niedogodności. Chociaż trochę farbowałam, coś uprzędłam, tureckie skarpety prawie skończyłam i zaczęłam "Autumn" - to dopiero w następnym poście będę mogła  pokazać :) Nowy będzie w tym tygodniu, więc zdjęcia archiwalne.


W ostatnim poście wspomniałam o hartowaniu wełny. Okazało się, że jest kilka osób, które temat zaciekawił więc piszę dość obszernie, bo co tu pisać jak jak nie można pokazać nic nowego :(
Jakieś 3 lub nawet 4 lata temu zafascynowała mnie alpaka suri i szukałam na temat jej obróbki jakiś wiadomości w internecie. Na jakimś amerykańskim blogu (adresu niestety nie mogę znaleźć) znalazłam informacje jak to zbyt długie loki suri autorka tnie na pół, czesze na mechanicznym gręplu i przędzie - ponoć nie powstawały pętelki, które mnie tak denerwują. Zagłębiając się we wpisy, dalej znalazłam post o przycinaniu brudnych końcówek runa owczego by nie "parszywiły" reszty runa (robiłam tak zawsze mając surowe brudne runo na końcach ) . Na tym blogu znalazłam wpis o naprzemiennym wkładaniu wełny do ukropu i lodowatej wody, dotyczył merynosów, więc minęłam.
Całkiem niedawno na FB przeczytałam, że dziewczyny postanowiły hartować wełnę, z wszelkich odnośników dotarłam do postu "Fanaberii" o hartowaniu merynosów, więc też nie poświęciłam zbytnio uwagi, (nie przepadam za merynosami) ale pisze po co to się robi i przy jakim rodzaju nitki. Jedyna rzecz, która mnie zaciekawiła to, że nitka w użytkowaniu nie "mechaci" się  - no bo ma ten filcowy kokon.

merynos 23 - oba poddane hartowaniu

Jakiś czas później moja mama chciała beret taki szary i miękki (nie powstał), z runa szarego merynosa 23 mic uprzędłam navajo i wtedy pierwszy raz postanowiłam na tym małym motku sprawdzić co z tego wyniknie - a że nie doczytałam nigdzie jak ciepła lub jak zimna ma być ta woda zrobiłam na wyczucie. Efekt jakoś mnie nie powalił,  owszem nitka zyskała na atrakcyjności - jest taka bardziej gładka. Włóczki nie użyłam więc sprawa poszła w zapomnienie.

bardziej "sznurki" niż puszystość

Myśl wróciła podczas farbowania motków pod moją wersję "Autumn", ale głównym  powodem nie było zapobiegnięcie  mechaceniu się - tylko to, że mam ograniczoną liczbę garnków do farbowania, a nie chciało mi się czekać aż wystygną jedne, by farbować kolejne. Z czystej niecierpliwości mojej osoby to uczyniłam.
Spróbowałam na pojedynczym motku (jedne 25 g odżałuję) - z kąpieli wodnej o temperaturze ok 85 stopni włożyłam motek do zimnej wody z kramu to jakieś 10 - 12 stopni. Zimnej dolewałam stale ale ta gorąca już przy drugim razie nie była tak gorąca, więc może nie do końca jest to prawdziwe hartowanie.
To co od razu zauważyłam to tak jakby bardziej "perłowy" splot, taki blask w skręcie, no ale to Bfl.

Zdjęcie dość ciemne ale ukazuje to co mi się spodobało w mokrych jeszcze motkach - "perełki" blasku przy skręcie.
Motki przekładałam z jednej wody do drugiej (dwa razy) nie gniotąc, nie uciskając - za pomocą drewnianej łyżki, choć palce też do tego prawie wrzątku włożyłam.
Ostatnia  była zimna woda (dałam mu tutaj kilka chwil wytchnienia), motek położyłam do odcieknięcia a po jakimś czasie poszedł do ogrodu na sznurki i tyle, a efekt możecie ocenić same.
Warto wspomnieć też, że oryginalna "owsianka" była tłuczona o wannę to też dodaje objętości i puszystości a hartowane motki nie, więc czy to moje hartowanie było prawdziwe trudno powiedzieć nitka na pewno jest gładsza.

Cała sprawa się rozstrzygnie podczas użytkowania dzianiny, a że sweter będzie z tych na gołe ciało to trzeba będzie prać częściej więc zobaczymy czy będzie się "mechacił" - no ale najpierw muszę go zrobić :))
Ciesząc się z słońca za oknem - pozdrawiam Was :)