Merynos

Stało się nawet nie wiem kiedy, powolutku zaczęłam prząść nitki na bezrękawnik Fair Isle, tym razem postanowiłam użyć runa owiec South American. Bardzo lubię to runo jest delikatne, miłe w dotyku no może trochę bardziej szorstkie niż merynosy ale nieznacznie. Przędzie się dobrze i to co najważniejsze nie pęcznieje po praniu tak jak corriedale. Zależało mi na motkach 50 g -180 m ( skręt navajo) i  takie są  z minimalnym odchyleniem po 3-4 m na plusie. W tej kolorystyce poniżej brakuje jeszcze koloru jasnego beżu lub ciemnego ecru, przędę go właśnie. Farbując czesankę staram się w miarę jednolicie nakładać kolor ale nie czepiam się małych niedociągnięć, podoba mi się taka nitka niby w jednym kolorze ale z lekkim przebłyskiem jaśniejszego lub ciemniejszego koloru, nosi znamię ręcznego farbowania.

Przy jednolitej dzianinie mogło by to kogoś denerwować ale przy wzorach wrabianych typu fair isle mnie się podoba.

prawie wszystkie składniki kolejnego fair isle

 W tym projekcie jest taki jasno szary, postanowiłam wykorzystać naturalny kolor runa, mam merynosa i corriedale. Wybór padł na merynosa z powodu tego nabierania objętości przez corriedale po praniu. Przez dłuższy czas przędę runo w naturalnych kolorach, zauważyłam pewną prawidłowość runo kolorowe zawsze jest trochę grubsze od białego (w obrębie gatunku), rzadko bywa jednolicie kolorowe bywa mieszanką koloru przetykanego na przykład grubszym białym włosem lub jak w przypadku tego szarego merynosa włosem białym i czarnym. Runo manx i brązowego merynosa ma kolor raczej jednolity ale niektóre włosy są bardzo krótkie co powoduje, że nitka nie jest równa. Z dłuższego włosa wyciąga się ładną równą nitkę a tu nagle takie krótkie rwące się kłaczki.
Piszę o tym dlatego, że ten szary merynos mnie zaskoczył jest to merynos 23 mic 64's i jest taki jak jego biała wersja o tych parametrach. Tak samo zaskoczył mnie barak różnicy pomiędzy kolorowym runem angory, o którym pisałam we wcześniejszych postach. Musiałam trochę uważać przy przędzeniu bo można wyciągnąć z niego całkiem cienką nitkę ale o dziwo runo jest  prawie całkowicie jednolite.

Udało mi się zachować potrzebne parametry z przechyłką  ok. 10 m więc różnicy nie będzie widać w dzianinie, bo jak to merynos też lubi się nadymać ale jest wystarczająco cienki.

Kończę kocyko - szal ,  jestem w połowie podkoszulka z mieszanki wielbłąda z jedwabiem - szukam dla niego wykończenia kolorystycznego i jakoś nic mi nie pasuje, poczekam jeszcze chwilę może coś mi się spodoba.