Przyjemności

Już nie pamiętam kiedy udało mi się usiąść przy kołowrotku i rozkoszować się samym przędzeniem, a tu taka miła odmiana, przez kilka ostatnich dni czerpię przyjemność z szumu szpuli i sunącej czesanki.  Niby mam pomysł na te nitki ale taki bez zobowiązań, będą rękawiczki to będą ale bez szaleństwa, chociaż parametry nitek typowe pod rękawiczki. 

 Prezentowane tu nitki powstały w czasie TdeF i chyba dobrze, że nie zdeklarowałam swojego uczestnictwa bo znając siebie jak coś muszę to mijam a tak mam całkiem ładny zbiór motków :) Niebieskości to merynos australijski poddany barwieniu w indygo ( barwienie nie moje,  tu ukłon w stronę Moniki). Nie lubię merynosów, a właściwie ich runa ale przędłam już kawałek tej czesanki wcześniej i nie miałam zastrzeżeń - teraz stwierdzam, że to kolor mnie chyba tak zafascynował, że nie zwracałam uwagi na nic więcej no nie da się ukryć jest to jednak merynos.
W niespełna 45 g jakieś 300 metrów, tradycyjna 3- nitka.

 Brąz to moja orzechowa "farbowanka" na merynosie 18 mic superwash, tutaj parametry praktycznie takie same, wybrałam to runo bo pomimo, że jest w sklepiku od bardzo dawna to ja jeszcze się z nim nie zapoznałam no i muszę przyznać, że jest to merynos :)

 Biały motek to Chubut w dokładnie tych samych ilościach czyli ok 45g - 300 m, tak jak pozostałe 3- nitka. No i to runo przędło mi się najprzyjemniej.  Chubut to runo z Ameryki Pd, bazą tej krzyżówki jest merynos 18 mic ale hoduje się tam również Corriedale i Lincoln'y a to się czuje pod palcami. To runo jest dla mnie przykładem na wyjątkowość krzyżówek, delikatne jak merynos ale przędzie się gładko, sunie pod palcami jak jedwab, dotykając go mam właśnie takie odczucie. Błyszczy się czego nie można powiedzieć o samych merynosach, w dodatku zupełnie jest pozbawione merynosowych "zahamowań", podczas przędzenia po prostu płynie.
Mam zamiar motek zabarwić w naturalny sposób, a barwniki kolekcjonuję systematycznie z prawdziwą przyjemnością pochłaniając kolejne awokado :)

Na drutach mam rękawiczki, które pokazywałam ostatnio ale zanim będę się nimi chwalić jeszcze trochę czasu minie. Podjęłam następną próbę uszczuplania resztek więc w międzyczasie robię jeszcze skarpetę dla syna - muszę się pozbyć sporej ilości kłębuszków bo już przelewają się ze wszystkich możliwych miejsc oficjalnych i tych bardziej ukrytych z zapasami wełnianymi.

Już od dawna nosiłam się z zamiarem napisania kilku słów o zrównoważonej nitce, najtrudniej jest uprząść singla o doskonałym skręcie, by dzianina się nie  skręcała w prawo lub lewo. Ja singli nie przędę bo najczęściej moje nitki są przeznaczone na skarpety a tu jednak "hard core" potrzebny.
Powielane nitki "równowagę" (angielski balans) zyskują przez odkręcanie, idealnie powinno to wyglądać tak jak prezentuję na filmiku, nawinięta przędza na motowidło ze szpuli po powieleniu, przy ściągnięciu z motowidła powinna wisieć prosto nie skręcając się w żadną stronę. Podczas mojej przygody z przędzeniem doszłam do wniosku, że najlepiej sprawdza się "odkręcanie" na tym samym przełożeniu na, którym był robiony singiel. Na FB udostępniłam filmik jak wygląda "orzechowy" motek ściągany z motowidła zaraz po skończonym trojeniu :)

Pozdrawiam niedzielnie