Czerwony

We wspomnieniach rodziców jako dziecko bardzo szanowałam swoje rzeczy, niektóre (szczególnie kredki i plastelinę) wręcz przesadnie, dotyczyło to również ubrań. Niespecjalnie nadwyrężałam garderobę, nie żeby nie było okazji, po porostu bawiłam się błotem na czysto :)

Niby takie grzeczne dziecko ale z tego czasu pamiętam trzy "przestępstwa" popełnione z premedytacją - dwa z nich dotyczą koloru czerwonego, a konkretnie czerwonych rajstop.

Kolor czerwony wrył mi się w pamięć za sprawą wściekle gryzących, wściekle czerwonych rajstop, a że kiedyś dzieci nie sprzeciwiały się rodzicom tak gwałtownie jak teraz, i zakładały co im kazano, nienawidziłam skrycie tego ubioru a i kolor kojarzył się parszywie. Jedynym sposobem pozbycia się udręki było uczynienie go niezdatnym do noszenia i tak też się stało...  

 Niedaleko domu stoi przydrożny krzyż otoczony podmurówką z kutym płotkiem, zwieńczenia prętów w płotku to takie lilijki (francuskie lub harcerskie jak kto woli) - tak skutecznie przechodziłam przez płotek, że rajstopy nie nadawały się do cerowania.

stopa wydaje się w nich bardzo długa :)

Niedługo później babcia zjawiła się z następną parą czerwonych rajstop, bo było mi w nich "tak ładnie", te były jeszcze gorsze, z jakiegoś sztucznego, rozciągliwego "ustrojstwa" w duże puchate czerwone kwiaty na drobnej siatce we wzorek liści - kleiły się do skóry i parzyły. Płotek przy krzyżu uwolnił mnie od drugiej pary...

Od tego czasu zaczęłam domagać się spodni i jest to ubiór, który preferuję do dzisiaj, z tamtych czasów pozostała mi niechęć do czystej czerwieni i rajstop. Nie mam nic w czystej czerwieni zawsze są to jakieś półtony, koralowe, malinowe, krwiste i wszelkie inne tylko nie czysta czerwień i rajstopy zakładam od święta.

na płasko pozbawione uroku 

A teraz po tylu latach mam coś co w wyglądzie jest zbliżone do rajstop z dzieciństwa, wełniane i czerwone skarpety, do czasu jak je robiłam było dobrze ale przy zakładaniu wzdrygnęłam się - stąd te wspomnienia :)
Sama czesanka była cieniowana, co gdzieniegdzie widać ale kolor bardzo się wyrównał przy składaniu w 3-nitkę (opposing-ply). Sama konstrukcja skarpet, dopracowanie wzoru, rozpisanie zachwyca mnie i pomimo, że już jedne takie zrobiłam to nie wiem czy za jakiś czas nie zrobię następnych.

może moja niechęć do czerwieni minie przy takich skarpetach

 Ściągacz z oczek przekręconych, drobne celtyckie plecionki do tego pas wzoru idący po skosie, muszę przyznać, że nie żałuję ani centa wydanego na tę książkę (teraz cena jest przyzwoita). Skarpety robi się szybko i przyjemnie w porównaniu z wzorami wrabianymi jest to ekspres - u mnie tym razem ślimaczy ekspres z powodu ręki.

corriedale + nylon w 3-nitce - i pięty do testowania

Moja ręka wraca do normy wspomagana farmakologią a ja czekam z niecierpliwością na przesyłkę - będę uzupełniać braki w sklepiku, i będzie coś nowego.

Serdecznie pozdrawiam


P.S. Trzecią rzecz, którą zniszczyłam w dzieciństwie z premedytacją były krzaki piołunu. Mój dziadek był znawcą ziół i wielkim ich zwolennikiem, w naszym domu nie piliśmy herbaty tylko specjalne mieszanki ziół, ziołami się leczyliśmy i poprawialiśmy urodę (płukanki na włosy). Jak wszystkie dzieci, miałam okres bycia niejadkiem, więc dziadek przygotował dla mnie specjalną mieszankę z piołunem, a babcia pilnowała bym piła. Jakież było zdziwienie dziadka, na następną wiosnę, bo: "piołun się wytracił".