Choroba nieuleczalna

Niestety muszę szczerze przyznać że, jestem chora na posiadanie kilku rzeczy.
 Po pierwsze książek to nic że, mogę przeczytać pożyczoną - jak mi się spodoba muszę mieć. Biblioteka pęka w szwach a ja mam mało, no i jeszcze jak u nas nie ma to jest Amazon. Albumowe wydania dziewiarskie przeglądam w różnych miejscach w sieci, można kupić elektroniczne wersje ale to nie dla mnie, nic nie może się równać z przerzucaniem stron w wyczekanej pozycji, studiowanie krok po kroku, z zadowoleniem gładzenie grzbietu takiej książki. Nawet jak przejrzę taką książkę w sieci i jest dla mnie ważna to ją kupię by mieć fizycznie. Mam głęboko
zaszczepiony szacunek do słowa drukowanego, pisanie i zaznaczanie czegoś w książce jest u mnie nie do pomyślenia.
 Druga rzecz, którą kupuję to włóczka, to że, potrafię uprząść całkiem niezłe nitki i całkiem sporo oraz w wyśnionym składzie nie uwolniło mnie od kupowania włóczki. Stale zaglądam do kilku pasmanterii w sieci i wymyślam co bym z danej włóczki zrobiła, a niektóre motki po prostu kupuje by patrzeć na kolory lub przyglądać się fakturze. Totalne nienasycenie, ciągle mało, nitek, włóczek, przędzy a do tego jeszcze uzależnienie  od czesanek wszelkiej maści -  jeszcze jeden kilogram a może jeszcze jeden....
Choroba a chory nie ma zamiaru poddać się jakiejkolwiek terapii, będzie chorował wytrwale i mam nadzieję że, przez długie lata :))

Przeglądam dość często stronę Vouge'a, zainteresowała mnie prezentowana tam sukienka więc postanowiłam zrobić coś podobnego tylko nie na modelkę ale na moje ciało, wymagało to trochę przeliczeń rozrysowania wykroju zgodnie z moimi wymiarami. Oczywiście mogłam uprząść ale zanim bym uprzędła to może zmieniłabym zdanie albo zrobiła coś innego. Dopytałam kilka dziewiarek o włóczkę z Dropsa wszystkie zadowolone więc zakupiłam i ja, na początek 15 motków po 50g, jeszcze nie robiąc wykroju bez próby trochę spanikowałam że, braknie więc dokupiłam następne 6.

strukturalne wzory 

wzór robiony intuicyjnie 

 Po rozrysowaniu okazało się że, pierwotne wyliczenia były prawidłowe i zostanie z 7 motków. Sukienka ma mieć wielki dekolt i długie ściągaczowe rękawy, tylko przód robiony w wymyślane w trakcie dziergania przekładańce reszta to ściągacz szerszy lub węższy.
 W międzyczasie znalazłam coś takiego już dawno fascynował mnie ten sposób dziergania więc książka będzie u mnie w połowie lutego :)
Do szarości, które zostały z sukienki dokupiłam jeszcze trochę, jak przyszły okazało się że, przysłali inny szary ale jak myślicie że, odesłałam te złe to się mylicie. Idą do mnie 2 motki w  pierwotnie zamówionym kolorze. Resztę brakujących kolorków postanowiłam ufarbować sama to wełna z alpaką bez sztuczności więc może dam radę.  Trochę gruba ta włóczka na takie wzory ale zobaczymy może wyjdzie coś do pokazania.

może coś w stylu "fair isle" 

Oczywiście robię następne skarpety, powolutku bo dużo krzyżowych oczek, włóczka to wełna z bambusem, zadziwiająco śliska więc trzeba uważać by oczka się nie zsunęły, to raczej takie wiosenno-letnie skarpetki

jedna z książek którą , musiałam mieć