Medytacja

 Od lat ćwiczę jogę i jak ktoś to słyszy to zawsze stwierdza, że siedzę "po turecku" i medytuję, nic bardziej mylnego - ćwiczę ostro bez medytacji. Moją formą medytacji, kontemplacji i wyciszenia  jest od dawna przędzenie, właściwie wszelkim nerwusom zapisywałabym je w ramach terapii. Sobie aplikuję uzdrawiające dawki przędzenia prawie dziennie, dozy nie są końskie ale utrzymują stan zdrowia psychicznego we względnej równowadze.

 Przy nawale zajęć innych, w ramach tej terapii, w ostatnim czasie zmieniłam trochę runa w nitki, ilości to aptekarskie ale dobre i to. Farbowane czesanki podczas przędzenia przynoszą zawsze więcej radości niż te jednolite, przemianie w nitkę uległa czesanka Falkland, którą ostatnio ufarbowałam. Czesanka wyglądała na zachmurzone niebo nad zielonkawą wodą z pomostem, z którego odpadła czerwona farba. Nitka to navajo z bardzo długim przejściem tonalnym i jak to zwykle bywa nitka nijak się ma do czesankowych skojarzeń teraz to świerkowy las o chłodnej zieleni. 

Jeszcze w singlu na szpuli przewaga czerwonego brązu i rozbielonego niebieskiego zapowiadała bardziej żywą nitkę ale ostatecznie zieleń zdominowała resztę kolorów. Czesanka była farbowana bez konkretnych planów więc mi się podoba, zawsze tak jest jak farbuję z konkretnym przeznaczeniem i pod dyktando to nigdy tak mi się nie podoba jak zabawa bez zobowiązań :)

Uprzędłam 50 g mam jeszcze drugą partię i jakoś tak nie mogłam się powstrzymać by nie wypróbować chodzącego za mną od bardzo dawna wzoru "muszelek". Wzór wydaje się całkiem przyjemny w dzierganiu i w wyglądzie - chyba przeliczę oczka i spróbuję zrobić jesienny otulacz albo może szal - przejścia tonalne narzucą co powstanie :)

Uprzędłam jeszcze Cheviot+nylon ale ta przędza musi najpierw dotrzeć do właścicielki, pokażę później. To tyle z nowych rzeczy a z starych kończę sweter PM ale znowu ciepło więc utknie za to pierwsza większa firanka do kuchennego okna jest gotowa wolno się czyni druga :)

Na sam koniec trochę egzotyki, pierwszy raz dała radę dojrzeć figa, drzewko miało owoce już kilkakrotnie ale zbyt zimne i krótkie lato nie pozwalało mi nigdy doświadczyć takiego widoku. Owoców jest niewiele ale i tak jestem zadowolona bo sadząc tego figowca właściwie nie wierzyłam, że może owocować rosnąc w gruncie w naszej szerokości geograficznej :)

Pozdrawiam Was egzotycznie :))