Bfl

Dawno temu odechciało mi się wełny, to co mogłam zdobyć u nas nigdy nie było dla mnie na "gołą skórę", skarpety wełniane nosiłam na bawełnianych, bo inaczej kończyło się krwawymi pryszczami, nie mówiąc o noszeniu czegoś z tej wełny na korpusie. 

Pozyskiwane z Zoo runo wielbłądów, lam i dzikich owiec nie na wiele pomogło, bez odpowiedniej obróbki te włókna też maja swoje mankamenty w postaci kujących włosów. 

Teraz po kilku latach mogę stwierdzić, że wełna zajmuje u mnie pierwsze miejsce nie ma bardziej odpowiedniego dla mnie surowca, później jest jedwab i wielbłąd a reszta to dodatek. Wełna nie musi przypominać włośnicy, nie musi być za karę, wełna może być równie miła dla skóry jak bawełna czy jedwab, nie stronię od gatunków bardziej szorstkich ale teraz mam nareszcie wybór. 

jeszcze trochę niezgrabne, moje pierwsze 4-nitki

Z wszystkich gatunków runa owczego najbardziej lubię Bfl, sama owca nie jest jakąś pięknością wśród owczej rasy taka trochę niekształtna, nie do końca spełnia wyobrażenia o "puchatych barankach" ale dla mnie to taki Kopciuszek.

zdjęcie pochodzi z tej strony

Runo tych owiec jest miękkie, pięknie błyszczące, znawcy porównują je do moheru dla mnie to taki owczy jedwab ( dzianina "leje się") ale ma również swoją sprężystość. Pięknie przyjmuje barwniki a blask samego włosa je pogłębia, nie jest białe raczej waniliowe. Jedyną wadą "nie wadą" (wełna tak ma i nie tylko ona) to, to że podczas noszenia pojawiają się kulki. Mój ulubiony sweter jest właśnie z runa tych owiec i nie mam zamiaru poprzestać na jednym. Postanowiłam, że reszta "owsianki z dużym mlekiem" będzie drugim swetrem zanim rozpłynie się w innych projektach.
Zajęło mi to trochę czasu ale 580 g pozostałego runa zamieniłam w 6 zgrabnych motków 4-nitki. Sweter będzie w oryginalnym kolorze czesanki wymieszanej na moje życzenie.

Już przy poprzednim swetrze zastosowałam metodę hartowania wełny tym razem bardziej ekstremalnie, korzystając z zapasu lodu, który zafundowała nam zima. Przyniosłam trochę lodu z beczki ogrodowej i motki z prawie wrzątku lądowały w lodowej kąpieli. Nie podam temperatury wody bo wyczerpała mi się bateria w termometrze ale jeżeli ten sposób chociaż trochę złagodzi stan kulkowania się na pewno o tym napiszę. 

Sweter będzie golfem na gołą skórę i już teraz wiem, że cały zestaw posiadanych swetrów zejdzie w niepamięć - jak coś lubię chodzę do zdarcia.
Miał być gładki bo strukturalne wzory powielają moją wielkość ale okazuje się, że mam 6 golfów z różnych materiałów i wszystkie są gładkie z czego dwa beżowe. Koralików w tym tygodniu nie przerabiałam bo robienie tego swetra okazuje się tak samo niezajmujące mózgu jak szydełkowanie koralików, więc mam czas na myślenie a dzierganie o wiele bardziej lubię.

Od ponad 2 lat leży u mnie 200 g Bfl, mieszanka z WofW'a - trzy kolory tegoż runa, miały być męskie skarpety ale nie do końca mnie przekonywało czy wytrzymają, teraz przędę z nich nitkę (opposing-ply) bo mam zamiar testować skręty z nowej książki.
Asia (Jot-Ha) zapytała mnie jak skręcam Bfl - słabiej czy mocniej, zawsze staram się uzyskać najbardziej zrównoważonego singla jakiego dam radę uprząść bez względu na runo jakie przędę.  Zrównoważona nitka jeżeli zostanie singlem będzie dobra a i w wielo-nitkach nie sprawi zawodu.

bardzo wymieszany kolor - może wyjdzie jak tweed

Proszę jak czas gna, mamy luty a u mnie Sarah Bernhardt w "Damie Kameliowej". 

Tym teatralnym gestem kończąc pozdrawiam Was serdecznie :)