Czapka

Okazuje się, że najszybciej powstała czapka, reszta zaczętych robótek będzie wymagała jeszcze dość sporo czasu by je skończyć. Za to czapkę mogę już pokazać, bardzo wdzięczne dzierganie, odprężające, już teraz wiem, będzie seria. U mnie zresztą wiele rzeczy dzieje się seriami, a na dodatek czapkę robi się pojedynczo. W przypadku skarpet nie da się zrobić jednej :) - najczęściej ta druga jest już nudna, wzór już znam, wiem jak wygląda ale trzeba dorobić bo trudno zostawić jedną.

Pisałam już wcześniej, że pierwszy wzór będzie, z tych darmowych ( z Dropsa) muszę zapoznać się z techniką, zozrysowaniem oczek gdzie dodać a gdzie ująć. Nijak nie pasuje mi numeracja drutów, które są podawane w tych opisach do włóczki - ja jednak wolę bardziej mięsistą dzianinę więc ściągacz robiłąm na 2,5 a resztę na 3. Włóczka też zdecydowanie grubsza szarość to merynos 23 mic, navajo cudownie miękki oraz moje "Noro" , resztka po bezrękawniku.

Przez te kilka dni rozrysowałam już trzy czapki a mam jeszcze kilka w głowie, oczywiście przez to cierpią pozostałe robótki ale jak mnie coś wciąga to na całego - czarna dziura :))

strzałka wskazuje cudny zielony nie zielony :)) - ten nieoczywisty

Na nowo odkrywam cudne połączenia "nieoczywistych" kolorów (jak pięknie je nazywa Tysia) aż chce się farbować dla takich projektów. 

Będzie też prototyp czapki dla Pana Męża, jak zda egzamin i przejdzie pomyślnie próby to opiszę chwaląc się a jak będzie porażka to też napiszę - żaląc się :))

W tym celu (mężowskiej czapki) uprzędłam Bfl w naturalnym brązie, trochę 2-ply, reszta w navajo oraz Corriedale ciemny brąz, też navajo. Wymyśliłam sobie taki zanikający celtycki wzór, w motkach kontrast jest dość spory ale w dzianinie powinno być raczej stonowane. 

już jest na drutach i przybiera formę na głowę :)

W ostatnich dniach pogoda była tak pozbawiona warunków do robienia zdjęć, więc wybaczcie to marnej jakości zdjęcie - pokazuje część z firan, które ostatnio uszyłam, a które wyraźnie pozbawiły mnie chęci do zaprzyjaźniania się z maszyną do szycia. Od wczoraj słońce tak mocno świeci, że też nie da rady zrobić sensownego zdjęcia.

Unikam internetowych pochłaniaczy czasu tzn. wszelkich portali społecznościowych ale od jakiegoś czasu, figuruję na FB - dzięki zaproszeniu Healthy (bardzo mi miło, że o mnie pomyślała) do grupy prządek.  Jest jedna rzecz w tym portalu, która bardzo mi się podoba, nawet jak nie mam czasu na zostawienie komentarza wystarczy coś "polubić" i osoba umieszczająca wpis wie, że czytałam, byłam, widziałam i podziwiam. Owszem zamiast gonitwy wolałabym każdemu napisać jakiś komentarz ale niekiedy i to dobre by dać znak życia.
Całkowicie ignorując solidną zimę za oknem pozdrawiam Was niedzielnie udając, że to piękne słońce to cudna wiosna a nie wyż związany z mrozem do -12 stopni w nocy.